star (2014-12-20)
Rozmowy o winie Bieńczyka z Bońkowskim, były siłą napędową Magazynu Wino, nie wiem czy są kontynuowane na Winicjatywie, ale warto je przypomnieć, szczególnie, że kontekst sprzyja, bo tym razem rozmowa o Loarze, choć z 2012 r., trudny temat przyznacie, ale warto o tym rozmawiać, choćby na Winicjatywie. Haut Lieu z 1961 roku, przynajmniej to z fotki, nie wiem, czy to właśnie chłopaki próbowali. Demi-sec. Wygląda na to, że kolejne wino za wcześnie otworzone, mineralne, znaczy siara, ciągle obok herbacianych i miodowych klimatów.

WB: Ale na przykład mnie dziwi, że się u nas nie przyjęło Chenin Blanc półwytrawne. Piłem dzisiaj Vouvray demi-sec: idealne wino dla Polaka. Cukru dużo, kwasowość w tle, dużo szarlotki w zapachu, w smaku miękkie, bezbolesne, a przecież niebanalne.

MB: Prawda. Mnie dziwi przede wszystkim, że nie mamy u nas win tak fantastycznych winiarzy jak Domaine Huët (próbowano go sprowadzać, ale nieregularnie; zresztą sam Noël Pinguet, zarządca winiarni, przeszedł niedawno na emeryturę) i przede wszystkim Philippe Foreau z posiadłości Clos Naudin. Importuje się do Polski tyle gwiazd, ale gwiazd loarskich mamy jak kot napłakał. Foreau to czarodziej, zwłaszcza win półwytrawnych i słodkich. To nie są jakieś kokosy, cena dobrego rieslinga, poniżej stówki. W przypadku Sancerre jest ciut lepiej, jest na przykład Alphonse Mellot – nieco kontrowersyjny, lecz bezsprzecznie wielka gwiazda. Ale też z jednym winem, de facto podstawowym. Z czerwonymi loarskimi też słabo, o czym mówimy od lat...