star (2013-02-02)
A tu Panie ściera i psychoza Pawła Białęckiego (pralinka)
Otwierałem Ribolla Gialla, Damiana Podversica. Na szczęście korek się nie połamał, choć już zacząłem rozważać, żeby mieć w zapasce kilka całych korków i dla ukrycia faktu, chować połamane i podawać na talerzyku całe. Taka desperacja. Pierwszy węch i doznałem konfuzji, zapach nie przypominał wina, nurzałem nos w kieliszku mając nadzieję, że w końcu wyczuję coś podobnego do owoców, kwiatów. Ściera podlana lizolem, żywicą i butaprenem. Przelałem wino przerażony do karafki i odstawiłem do właściwej temperatury około 15 stopni w tym przypadku, po kilkunastu minutach nadal to samo, a nawet gorzej. Ale wino zaczynało się zmieniać, pojawiły się nuty owocowe, lekko tłustawe, maślano – waniliowe, ale wzmocnione taką energią mineralności, tanin i słono – pieprznej charyzmy, że obawiałem się czy kieliszek nie pęknie mi w dłoni. Wino pozostawiało przyjemny i intrygujący piach na podniebieniu, piach garbników jakiego nie powstydziłoby się niejedno wino czerwone. Ale jednocześnie było tak agresywne i narzucające swoją wolę, że klękajcie albo uciekajcie. Aromaty butaprenu na szczęście odeszły wraz ze złymi wspomnieniami, lizol i żywica pozostały, ale przestawały powoli mi przeszkadzać. Czasem coś jest piękne nie wiadomo dlaczego, są wina białe i wina z Friulii, są z Friulii i od Podversica.
Butapren pamiętam z dzieciństwa. Zarówno mama (po nauce dziadka), jak i tata potrafili na trójnogu (nie wiem jak to się fachowo zowie) buty łatać i butaprenem (podgrzana guma do tego) buty podklejać. Zapach pewno pamiętam. Ale ściera? Nie kojarzę, chyba, że ściera, ew. gąbka w szkole, bo czego się nie robiło, aby z lekcji na chwilę choć uciec na wolność. Do tego to było połączone z kredowym terroir;-)
wino2856#46597