star (2011-04-07) Ocena: 6
Są takie wina, których nie pamiętamy. Pamiętamy jedynie to, że butelka opustoszała bardzo szybko. Pamiętamy to, że goście sobie sami dolewali. Nawet pochwalili, że dobre. Bardziej pamiętamy rozmowę, którą toczyliśmy z zaangażowanie. Pizzę pospiesznie zamówioną, którą pałaszowaliśmy z zapałem. Nikt tam nie zastanawiał się nad śmiałą owocowością tego wina, terroir w nim nie szukał, notatek nie robił. Tak właśnie było w tym przypadku. Przypadkowe spotkanie, po latach...

Słucham? O… Spotkać mnie? Cóż, w gruncie rzeczy… Tak jak już mówiłem, ja właściwie… właściwie nie mam ani ciała, ani twarzy… Byłoby to więc raczej trudne. Niezmiernie trudne. Ach, to takie krępujące… Zaraz, zaraz, właśnie sobie przypomniałem, że muszę gdzieś iść. Tak! Natychmiast! Wybacz, spieszę się bardzo. Do widzenia. koniec... @101win