Inne od Chateau Leoville Las C..:
Clos du Marquis 2004 Saint Juli..

Grand Vin 2002 Saint Julien Ca..

1995 Saint Julien Cabernet Sa..

1990 Saint Julien Cabernet Sa..

1982 Saint Julien Cabernet Sau..

1975 Saint Julien Cabernet Sau..

pawelpp (2008-07-08) Ocena: 0
Jeszcze bardzo ciemne. Bukiet jedyny w swoim rodzaju, do niczego niepodobny, nic mi nie przypomina i nie umiem go opisać. Jest dystyngowany i cudowny. Są uderzające aromaty czarnej porzeczki, a później też i mięsne. Rozwija się z czasem, dużo się dzieje w kieliszku. Nie ma jednakże w nim nic oczywistego. Najważniejsza cecha - od pierwszego łyku jest wyczuwalna bajeczna, wzorcowa równowaga i delikatność faktury. To jest faktura krystalicznej wody, bez najmniejszej chropowatości. Wzorcowy smak garbnika i owocu. Piękny jest też smak... kwasowości. Zupełnie nie czuć wieku – wino jest idealnie dojrzałe, znajduje się na „plateau”. Przez swoją delikatność nie mówi mocnym głosem, nie przypomina zanadto np. klasycznego, ale jeszcze niedojrzałego Pauillac Ch. Pontet-Canet 1996. Niczego nie ma za dużo, w szczególności ekstraktu. Niemonumentalny klasycyzm i zarazem wielka osobowość - to co najbardziej lubię. Jestem świadom, że 45 minut z jednym kieliszkiem Schott One for All nie wystarczy do należytej oceny. Cena w kwietniu 2006 r. 280-300 EUR („Les Caprices de L’Instant”, 12 rue J. Coeur, Paryż). Parker w wydaniu swojego przewodnika z 1999 r. dał ocenę 98+, w wydaniu z 2006 r. nie miał już wątpliwości – 100 pkt. Wino piłem na degustacji bordoskiej Collegium Vini 20 maja 2006 r.

sstar&let (2009-09-09)
O klasyfikacji win bordoskich i jak się mają do niej właściciele Leoville piszą na forum MW.
wino6006#9349

sstar&let (2009-09-09)
Pozwoliłem sobie okrasić notkę fotką... krystalicznie czystej wody. Amfora nie ma nic sugerować. Wino dojrzewa bowiem w beczkach, jako rzecze Wiki. Rocznik 1971 tego wina zajął szóste miejsce w sławnej degustacji Francja vs USA.
wino6006#9356

star (2012-12-18)
Bywa(ło?) korkowe:-( Tak pisze Dave, skąd (pralinka) foto etykiety.

Back in the 80s, when I really started getting interested in wine, it wasn’t that unusual to get a bottle of wine that was “corked”; i.e., spoiled by a cork that was infected with 2,4,6-trichloroanisole (TCA to its enemies…it has no friends). Conventional wisdom and common experience was that poor quality corks spoiled around 1 out of 8 to 12 bottles. That frequency has gone down, thanks to two factors: the rise of screwcaps and artificial corks as well as improvements in the quality control over corks. Certainly, my experience is that corked wines are fewer and farther between.
wino6006#45907