star (2011-09-14)
Po północy w Paryżu można dzięki Woody'emu Allenowi przenieść się w czasie. Warto! Zaczynają od szampana Moeta, pomaga;-) Potem razem z Scottem Fitzgeraldem i jego niespokojną żoną Zeldą piją rzeczywiście Clarendelle, obok butelek regularnego Haut Brion. Co dalej? Spotkanie z Hemingwayem i oczywiście ziemiste i twarde Saint Julien. Jakiś erudyta, czy nudny intelektualista, pedantyczny do bólu (w którym zakochuje się niedoszła małżonka głównego bohatera) opowiada farmazony, że 1961 Haut Brion lepszy od 1959, bo bardziej taniczny, a on woli nuty dymu, niż owocu (sic!). Z Dalim piją już chyba burgunda o ile dobrze pamiętam. Teksty są dobre. Zabawne jak to u Allena. Np. cheap is cheap (coś w stylu tanie to zawsze tandeta) pięknie odnosi się wg niektórych półpoważnych krytyków do win z Biedronki, więc nawet jak zapędzą się oni idąc za głosem ludu, między niskie półki i palety, to kończy się i tak jak u Monty'ego Pythona, gdy król w przebraniu chłopa między lud ruszył, badać nastroje społeczne, ale co i rusz wymsknie mu się pozdrowienie w stylu "witaj wieśniaku" (hello peasant!), a konstatacja i tak jest dla tych win jednoznaczna "cheap is cheap". Dali przepięknie przerysowany, wszędzie widzi nosorożca, a lepiej... dwa nosorożce:-) Bunuel do bólu realistyczny - po propozycji scenariusza (nomen omen jego przyszłego scenariusza), o zamknięciu, zezwierzęceniu i burżuazji, o dyskretnym uroku, pyta naiwnie "ale dlaczego po prostu nie wyjdą" i konstatuje, że nie rozumie. Hemingway pyta "czy pani spotkała szarżującą antylopę", na odpowiedź przeczącą pyta "czy pani chce wiedzieć co czułem jak spotkałem się oko w oko z antylopą" i plecie ciągle o męstwie i odwadze. Tu przy okazji ośmieszone zostało moje przekonanie, naiwne z pewnością, że pisarze którzy coś przeżyli (Tolkien - wojna, Saint Exuperry - pilotaż, Hemingway - wojna, czy Steinback - korespondent wojenny) piszą o czymś, a te intelektualne pięknoduchy (Cortazar grający w klasy [krótsza forma - opowiadania, lepsze jakby], czy Proust zajadający się swoimi magdalenkami) popisują się swą erudycją bez sensu i bez polotu, jak niektórzy pisując o winie. Cóż, intelektualista Woody Allen, nie dość, że zabrał nas na wycieczkę przez literaturę, to jeszcze zrobił to zabawnie i irocznie, ośmieszając przywary każdego z literatów, od których przecież i my nie jesteśmy wolni. A mi wybijając z głowy pewne stereotypowe brednie. A Adrien Brody jako Dali rzeczywiście fantastyczny! Więcej o filmie na stronach NY Times.

wino6365#33650