SstarWines

W te wakacje córka przyjaciela bardzo chciała wyjechać gdzieś na winobranie. Najlepiej na południe Francji. Na przykład do Roussillon. Bo ciepło, bo morze opodal. Okazało się to nie takie łatwe. Niektórzy mają więcej szczęścia. Na przykład Joanna. Ta od aniołów. Jej przyjaciel wyjeżdża na winobranie już od wielu lat. Tym razem zabrał ją ze sobą. Do Szwajcarii. Nie wiedziała co ją czeka. Pełna obaw, ale i oczekiwań.

Pobudka wcześnie rano. Śniadanie u gospodarzy. Odprawa. Jakie winogrona przyjdzie dziś zbierać? Czy delikatne Chasselas, czy rasowe Chardonnay, a może ciemniejsze Pinot Gris, czy jeszcze czerwieńsze Pinot Noir? Jakie wino z tego powstanie? O tym przekona się za rok, jak przyjedzie ponownie. Mimo, że praca nie najłatwiejsza, to jednak daje sporo satysfakcji.

Jakie wina powstaną za rok? Z Pinota niekoniecznie czerwone Auvernier czy Hauterive. Może "Biała Przepiórka", zwana tutaj
Perdrix Blanc, a może różowawe "Oko Przepiórki"? Wszystko zależy od długości maceracji. Z Chardonnay i Pinot Gris może też powstać Fletri, podobne do wino słomowego, gdy grona dojrzewają na słomie, koncentrując cukier. Czy te myśli naprawdę nutrowały Joannę? Czy raczej wolała w wolnych chwilach upajać się smakiem winogron, czy sokiem wyciskanym prosto do drewnianych koszy, beczek.

Już o dziesiątej chłopcy, którzy nosili drewniane kosze na plecach, gdy stok był zbyt stromy. W łagodniejszym terenie powolnie przejeżdżała gąsienica. Traktor taki gąsienicowy. W południe przerwa. Obiad, wino, drzemka, niemalże pod beczką;) Później powrót na winnicę.

Nigdy nie wiadomo, czy z wytłoczyn nie powstanie jakiś mocniejszy alkohol. Joanna z sentymentem pomyślała o dziadku. Vieux Marc... na pewno by mu smakowało. A jakby się jeszcze udało z rocznika jego urodzin taki trunek przywieźć? To by była niespodzianka, na święta może? W radosnym nastroju, uśmiechając się do swoich myśli, powróciła do zbierania winogron.

Z czego ta wariatka znowu się śmieje? Szwajcarscy robotnicy tego nie rozumieli. Momentami mieli już dość tych winogron, słoty, wysiłku i tej wiecznie rozbawionej nie wiadomo z czego Polki.

Na szczęście praca na winnicy miała się ku końcowi. Zapowiedź spaceru i kąpieli w pobliskim jeziorze, później wieczornej biesiady i kosztowania starych flaszek, opowieści Janka (Jean Denis go tam zowią) o historii kwadratowego domu (Maison Carree) i jego przodka Alphonse'a Perrocheta, którego imię odciśnięte zostało na drewnianych koszach.

Pewno tam wróci. To już wie. Pytanie kiedy? Dziś chyba otworzy ostatnią przywiezioną butelkę Oeil de Perdrix, dziadkowi odpali Vieux Marc . I razem zaśpiewają kolędę. Na całe gardło! Jak wtedy, w wielkiej bece, do której zajrzała u Janka. Dźwięk odbity powraca, jak światło, jak wspomnienia.