SstarWines

Po przybyciu do Banff (Alberta, Canada, maxi star rusza na łowy) przespałem się cztery godzinki i ruszyłem w góry. Co pomiędzy wiecie ze SW. Przypomnę, że przygodnie napotkani muzycy mnie dobrym bordoszczakiem od Gruaud Larose podjęli, co się zowie Ossoyos i klasyką z Okanagan Valley czyli winem z Mission Hill, na Pinota Szarego, jak Gandalfa akurat trafiło. Wcześniej testowałem w powietrzu różnicę między Lufthansą i Air Canada z korzyścią dla tej pierwszej.

Wracając do dnia pierwszego to najważniejsze że przeżyłem te góry. Wolno szedłem ale konsekwentnie, 6 godz up + 6 godz. down.
Tuż przed szczytem wyprzedziła mnie Kanadajka, dzięki niej w ogóle wszedłem, bo walczyłem, w stylu kobiety mnie biją;-)
Jej zajęło to tylok 2:30 up. Człowiek maszyna, jak Uhli Steck na Eigerze, co go w samolocie oglądałem i GP linkował na SW.
U mnie już nie ta forma, ale i tak się cieszyłem, że dałem radę 1.5 km przewyższenia, jak u nas na Rysach. A przecież jadąc tam obawiałem się czy dam radę.

Ostatnio miałem z kolanami kłopoty, a tu poprawa jakaś, więc jeszcze mogę, nie umarłem, dylu, dylu, dylu.
Ale bałem się, co zawsze mnie jakoś dziwi, choć już kiedyś na Rysach też jak tylko wszedłem to myślałem jedynie o tym jak ja zejdę:-)
Po drodze dzika róża z Alberta, a może coś innego, inna niż nasza. Zapachy: jesion, znaczy jesiono-klon u nas, a u nich klon chyba, ale iglaste były, no ale pachniało. Potem czymś jak bazylia, a może mięta, eukaliptus, sam już nie wiem co to było. W końcu zwierz, jak w ZOO, niekoniecznie wrocławskim. Tu się trochę przestraszyłem.

Dzwonka na niedźwiedzia nie miałem, hałosować tak nie umiałem jak pewna grupa, co też dzwonki nie wiadomo po co miała, jak hałas i bez dzwonków robiła niemiłosierny. Są do wyboru jeszcze łoś w czasie rui (już jest fajnie) i kugar, czyli taki duży kot, co go nie można za bardzo pogłaskać. W międzyczasie zamiast męczyć kanadyjskie Pinot Gris (lepsze od Mission Hill z Okanagan i gorsze od O'Reillys z British Columbia) i bordoszczaki (fajne od Ossoyos Laroze, choć beczkowe, ale w ryzach), na piwa się przerzuciłem (Wheat Ale od Grasshoeppers ale nie Zurich z Calgary, szampańska zabawa, ale bez cukru i Pilsner Pounder Hound z pobliskiego Canmore, gdzie grań Mount Rundle się kończy, a gdzie nie doszedłem, ale piwo spoko, bez obciachu).

Dzień wolny, niedziela, opatrywanie ran, celnie zadanych. Upadki zdarzają się w zejściach, gdy koncetracja już rozprężona. Można winne piwo, można wino z Włoch, Gaglioppo od Librandi, bo przecież Zina nie wezmę, wolałbym coś z Kanady. Na YouTubie zacząłem też oglądać co gorsze niedźwiedź czy kugar, walki między tymi i innymi gatunkami, wciągające jak Gaglioppo. O wypadkach na Mount Rundle zacząłem też czytać, dobrze, że tak późno. Przepaściście było, Dragon's Back jak nazwa wskazuje wąska dość grzęda i obcięta po obydwu stronach, jak polecisz to nie ma co zbierać, a kamyczków na płytach sporo, niepewny teren.

No ale nie poleciałem i kolejnego dnia testuję kanadyjskie czerwone w restauracji i Wine Barze Three Ravens, z małym powodzeniem. Utlenione choć soczyste Sonora Ranch od Mission Hill (Pinoty robią dobre, ale na poziomie Reserve, a nie stołówki), potem wynaturzony Merlot od Tinhorn's Creek (kiedyś piłem od nich dobrego Merlota) - dużo alkoholu, dojrzałośc nie do końca, wczoraj zaś Cumac Ridge, Cabernet Franc, starzony we wszystkich beczkach jakie mieli - francuskich i amerykańskich, słabo to wyszło i dość chaotycznie. Chyba przerzucę się na białe. Piwo ratuje sytuację. Dobrze, że jedzenie jest przynajmniej w porzo. No i na wieczór festiwal filmów górskich i nie tylko: Asgard Project, o zdobywaniu North Tower w Arktyce. Mogę tylko pomarzyć lub przypomnieć sobie śnieg na Grzbiecie Smoka.

Śnieg spadł następnego dnia, a może grad to był. Więc przerwa. Na kawę i zakupy. Kupuję wszystkie masła jakie można, z różnych orzechów, prawdziwe, gęste, także klonowe. Ciężko odkleić się od tego symbolu Kanady - w lesie pachnie, w sklepie się naprasza. Pod róznymi postaciami: łosoś w klonowej glazurze sobie pływa, ciasteczka z nadzieniem klonowym, cukierki, syrop i nawet wino klonowe z Nowej Szkocji. No i wina. Ciężki wybór. Poszedłem w ajsy, w sumie to ich specjalność więc nie będę kombinował. U Hindusa, bo oprócz Chińczyków i Australijczyków to dominująca to nacja. Jest też trochę Kanadyjczyków. Po zakupach czas na relaks, oczywiście po kolacji, gdzie serwują jerky chicken, jerky może być każdy i wszystko kwestia ostrych przypraw.

Było ostro momentami, ale to już się kończy. Czy dobrze? To się jeszcze okaże, bo lotnisko ponoć zamknięte w Warszawie. Podsumowania nadszedł czas. Jakie wina? Ano dużo alkoholowych się pojawiło, szczególnie czerwonych, gubią charakterstyczną dla nich świeżość czasem, szukają jednak, kombinują, to widać. Szczególnie jak Bordeaux tu zaczyna inwestować. Icewine trzyma się mocno, z wszystkich prawie odmian: Riesling i Vidal, Cabernet Franc i Merlot. Nawet ajsa do szampańskiego potrafią dodać, takie dosage niby. Z klonu nie tylko syrop, ale i coś na kształt wina robią. Ceny chyba lekko w górę poszły, ale wina dobrze się tu sprzedają, ciekawe czemu? Zamiast w sklepie specjalistycznym, gdzie turystycznie i drogo, tym razem kupiłem wina u Hindusa, zobaczymy.