SstarWines

Kiedyś było tu ściernisko, a czy będzie San Franscisco? Na to pytanie odpowiedź pewno tu nie padnie, ale przynajmniej spróbujemy się nad tym zastanowić. Ściernisko oczywiście winne, w zakresie win z USA ciągle nie wiele się zmieniło. Jest u nas co prawda kilka kultowych win, Dominus, Mondavi, Coppola, trochę tanizny butelkowanej w Niemczech, Carlo Rossi czy Sutter Home zalegają półki w marketach, ale średnia półka wygląda słabo.

Niby emigracja do USA dość powszechna, ale to nie to co wakacje w Toskanii, po których szukamy ulubionego Cianti, a erudyci Kianti, bo ze Stanów rzadko kto wraca, chyba, że ktoś w tap madel się zaplącze, ale to rzadkość przyznacie sami. Do tego dochodzą dość wysokie ceny. W USA ciężko zejść poniżej 10$, u nas pewno przynajmniej przez dwa trzeba by to pomnożyć i mamy za pięć dych wino podstawowe, przegrywające w cuglach z tanim francuzem, włochem, czy bardziej dobitnie portugalczykiem, czy hiszpanem z dolnej półki, za ułamek ceny. Czy więc Erik Christiansen, który w portfolio ma 70 producentów ze Stanów, całkiem oszalał? Czy polskie dziewczyny do końca przewróciły mu w głowie? Czy to następny biznes, który pojawi się i zniknie? Na te pytania nie znam odpowiedzi. Próbowaliśmy w Bziku trzy wina od Erika, sam je wybrał, przyniósł i poczęstował. 10 IX większa degustacja, w 4senses, u Kruka, tam już w dziesiątki pójdą amerykańskie flaszki. Może wtedy przekonamy się, czy to się uda? Póki co za mało danych. Chętnych do udziału zapraszam do kontaktu e-mailowego na sstar na gazeta.pl zgodnie z zamiarem Erika aby impreza nie miała charakteru całkiem otwartego, a trafiła jedynie do zainteresowanych tematem. Przypisek Administracji.

Najpierw o winach, które próbowaliśmy od Erika. Wszystkie z Napa Valley, znanej w świecie, nie wiem, czy w Polsce to jakaś marka. Dwa ziny w zupełnie innych stylach. Powściągliwy czekoladowy, prosty HRW Zin 2007 od Hendry'ego i bardziej nowoczesny Peter Franus z Mount Viedeer podregionu Napa Valley - stylowy, pachnący i ekspansywny. Na deser eksluzywny cab, wycofany, europejski, ale przecież nie olśniewający Cabernet Sauvignon od Bennet Lane 2006. Później wina od naszych tradycyjnych importerów - Centrum Wina z Ste Michelle Syrah Columbia Valley 2002, które kupiłem w łódzkim Pinocie okazało się korkowe, choć nadal zachowało fajną świeżość, a Partner Centre z Fume Blanc Napa Valley 2004 pokazało nowoczesne oblicze Sauvignon Blanc, nie dla każdego do przełknięcia.

Do tej pory spotkałem kilka fajnych win na poziomie 5 dych jak Gladiator czy Ste Michelle, a potem pustka i w końcu na poziomie 5 stów miałem okazję spróbować kilka win kultowych i tu też było dobrze. Niestety na poziomie pośrednim zwykle ambicje były zbyt rozbuchane, a materia zbyt słaba, aby udźwignęła ich ciężar. Miało być więcej niż wino, a wyszło jak zwykle. Inna sprawa to słaby stosunek ceny do ocen, nawet tych zamorskich, a te i tak częstokroć przesadzone. Reasumując na pierwszą setkę Wine Spectatora czy 95+ u Parkera nas nie stać, a te okolice 90 punktów taniej można kupić w Europie szukając winnic. Tu jest Polska.

Czy desant z Californii coś zmieni? Wydaje się, że jest szansa, choć niestety wymogi sklepów i ich marzenia o wyłączności, przy marnym zwykle obrocie, mogą stanowić pewną przeszkodę. Póki co zaangażowała się Winkolekcja biorąc kilka win od Erika Christiansena, także chyba Wine Corner, kto kolejny? Pewno amerykańśkie know how Erika pomoże znajdywać nowe miejsca zbytu, ale czy skala nie za duża jak na nasze potrzeby konsumpcji win amerykańskich? To się okaże. Ale póki co można zawsze śnić sen o potędze, na tym wszak amerykański sukces zbudowano.

Dziewczyny i chłopaki odwiedzali ciepłe kraje. Jedni z Langwedocji Carignassimusa o twardym grabniku przywlekli inni z Korsyki kwasem i redukcją nas uraczyli. Na deser zaś kilka GruVe z Wachau (Knoll i F.X. Pichler) oraz Riesling z Kamptal od Gobelsburgera rozwiało ciemności nocy;-)