SstarWines

Rogov prowadził kiedyś stronę http://www.stratsplace.com, ale jak widać się zwinęła, gdzie teraz jej szukać?
Na pewno zaś moderuje forum u loversów.
A jak piszą na stronie Wines Israel Rogov w swoim przewodniku ogłosił ranking producentów wina w Izraelu:
1. Golan Heights (Katzrin, Yarden, Gamla)
2. Yatir – owned by Carmel
3. Margalit
4. Castel
5. Clos de Gat
6. Flam
7. Chateau Golan
8. Pelter
9. Carmel (Limited Edition, Single Vineyard, Appelation)
10. Galil Mountain – owned by Golan Heights
Co sądzicie o kolejności?

Sam próbowałem jedynie kilku (słownie bodajże trzech czy czterech!) win z tego regionu jak widać na SstarWines, więc ferował wyroków nie będę. O ile w zwykłych winach jestem w stanie docenić inne walory niż kwasowość (zawsze jednak cenię pewną świeżość!), to w bąblach się gubię

... a szkoda;) Cenię jednak świeżość i kwasowość, szczególnie w winach musujących. Dlatego mam kłopot z wieloma winami z apelacji Cava i miałem kłopot z innymi (dwoma!) winami z regionu Franciacorta oprócz la Montiny. Podobny kłopot mam ze starymi szampanami. Może kiedyś dojrzeję do mniej kwaśnych smaków, póki co opowiadam się po stronie kwasu;)

Swietnie sie promuje przedewszystkim wspanialymi programami jesli chodzi o prowadzenie oryginalnej resteauracji przez samego producenta. Robi duzo wysilku, ale wklada go glownie nie w jakosc produktu ale w to co go otacza.
Produkt natomiast, jesli jest znakomity mie ma wymaga robienia tagiego halasu.
On nie jest na liscie producentow ktorych osobiscie cenie i dla ktorych uwazam ze sa warci takiego wysilku jakiego dokonuje aby byli warci poznania w Polsce. Nigdy nie powinno sie porownywac Franciacorty do Szmpana. To sa zupelnie inne wina. Jesli ktos to robi to doprawdy......daje mi do zrozumienia jak wiele pracy mnie jeszcze czeka.
Mysle ze wybralam rowniez tych producentow ktorzy rowniez maja swietna cene do jakosci.
Mam nadzieje ze kiedys moje slowa znajda poparcie wielu milosnikow i znawcow wina.

Jak smakuje i pachnie (a raczej śmierdzi) wino korkowe, czyli dotknięte przez TCA czy TBA można dowiedzieć się przy okazji korkowego szaleństwa.

Ja dziekuje Ci bardzo, droga Eluniu. Dzieki Tobie mamy wiec okazje pokazac milosnikom wina to, co jest Franciacorta. Bardzo prosze wszystkich kliknac na http://www.vinisfera.pl/wina,466,149,0,0,F,news.html i czytac. Prosze tez milosnikow wina szukac talze Franciacorta DOCG rose' na rynku. Wg mnie to wino jest najlepszym malzestwem z wieloma potrawami kuchni polskiej. To nie kwestia winogron czy metoda wytwarzania. "Terroir" jest wyjatkowy, unikalny. Nie ma na swiecie czegos lepszego do wytwarzania ruzowych win musujacych.

Nie przejmuj sie, Eluniu! Przypuscilem, ze zapomnialas pisac slowa "na terenie Wloch". Moja notatka to tylko w celu sprecyzowania. Lubie Franciacorta od mlodosci (dokladnie od 1978), duzo czekalem w Polsce az do twojego wstapienia i jestem dumnym z czego Ty robis. Powodzenia!
Mario

Dear Mr. Green,
since many years I use the argument that good wines , produced with care, bring you health benefits .
For me the first such wines are "Franciacorta ", but not only.
At each wine degustation I remind my Customer the
beneficial role that the good wines I propose , can have on some cardiological problems and to improve the circulatory system and to help regulate blood pressure, or as antidepressive
and also inducing an improvement on the brain functions :
" Mens sana in Corpore sano / healthy mind in healthy body" are famous words I repeat.

Luckely, since some time many articles by reputed scientists
have appeared, confirming what I have been saying.
One or two glasses of a good wine every day should eliminate the need of taking chemical medicaments , that always have unwanted collateral effects.
( I am not eating " an apple a day to keep the doctor away ,
since I do not like apples., I prefer wine )

I believe that many people have experienced , like me, the
wine beneficial effects . I hope my words here , with your
precious help, can confirm that what I have kept saying
to my Customer was not a sale trick.

Thank you for your support ,
and Greetings
from
Elizabeth Babinska-Poletti

List nadesłany przez autorkę, wysłany do Douglasa Grenna za pośrednictwem Josepha di Blasi, którego pamiętamy z czatu.

Autor: Franco Ziliani

Ze Wschodu nadchodzą doskonałe wieści dla włoskich win

Na ziemi Chopina i niezapomnianego Karola Wojtyły, Lecha Wałęsy, Andrzeja Wajdy, Marii Curie-Skłodowskiej, by zacytować tylko kilka wielkich postaci, które od razu przychodzą mi do głowy, jak już wcześniej pisałem, wino staje się coraz bardziej popularne i co roku rośnie liczba jego pasjonatów i konsumentów pragnących poznać wszystkie jego sekrety.

Ogrom zasług dla tego coraz gorętszego romansu pomiędzy Dionizosem a Polską należy przypisać grupie ambasadorów naszej Entoria tellus, którzy z niezwykłym entuzjazmem i zaangażowaniem robią wszystko, by pomóc polskim neofitom winnych rozkoszy zrozumieć, że Włochy są jednym z najbardziej liczących się krajów-producentów.

Wśród najbardziej zagorzałych promotorów włoskich win nie można pominąć pani Elżbiety Babińskiej-Poletti, od wielu lat mieszkającej w Bergamo we Włoszech (i której ja, mimo że mieszkam w tym samym mieście, nie miałem jeszcze okazji poznać osobiście), do której szczególnie pasuje tytuł “ambasadora włoskich win, które są jej pasją” biorąc pod uwagę wysiłek, jaki wkłada, by promować wśród swoich rodaków wina nieco mniej znane, jak te pochodzące z regionu Franciacorta czy znad jeziora Garda, których ona sama jest miłośniczką.

Swoją niezwykłą historię ta elegancka, obyta w świecie, wyrafinowana dama o niezwykłej kulturze opowiedziała mi przepiękną włoszczyzną, którą opanowała mieszkając we Włoszech, udzielając mi długiego, szczegółowego wywiadu, który z wielką przyjemnością opublikowałem na stronie internetowej Włoskiego Stowarzyszenia Sommelierów i który możecie przeczytać tutaj.

Sądzę, że, tak samo jak ja, będziecie pod wrażeniem jej fascynacji winem, silnego przekonania, z jakim wykonuje swoją pracę, jej absolutnej pewności, że w Polsce będzie się piło coraz więcej wina i że wino włoskie, jeśli uda się zarazić włoskich producentów jej enuzjazmem, mogłoby zająć lwią część tego rynku.

Piękne zdjęcia ilustrujące wywiad zostały wykonanę przez polską fotograf Małgorzatę Mikołajczyk.

Powyższy tekst jest tłumaczeniem z blogu Franco Zilianiego Vino al Vino

Dodam jeszcze komentarz Franco Zilianiego co do powyższego (pierwotnego tekstu) wywiadu
The correct link to A.I.S. Italian Sommelier Association Web site is:
http://www.sommelier.it/archivio.asp?ID_Categoria=7&ID_Articolo=1942

Jak zwrócono mi uwagę sformułowanie "zamiast białka kurzego" było nieprecyzyjne i mogło zostać odrzucone, bo winiarz świadomie wybiera, czym chce klarować wino, a nie jest tak, że jak mu zabraknie jajek, to stosuje bentonit "zamiast" białka. A co do Fortu Benton, to mimo całej abstrakcji rozumowania jest to prawie poprawna odpowiedź, z tym, że to Montana nie Nevada
A co do porównania z żelatyną (stosowaną dla garbnikowych win czerwonych) to opieram się na tym co nasi winiarze piszą a propos klarowania wina, o żelatynie tak pisząc: Działanie: Żelatyna jest koloidem i ma ładunek dodatni. Żelatyna potrzebuje obecności garbników, by strącić osad i dlatego najlepiej sprawdza się przy winach czerwonych. Reaguje z garbnikami, które są ujemnie naładowane. W wyniku tej reakcji powstają duże, łatwo opadające cząstki, które dodatkowo aglomerują wokół siebie cząstki białek. Tak więc żelatyna działa zarówno na garbnikowe jak i na białkowe zmętnienia. Efekty: zredukowanie zawartości garbników, przez co wino uzyskuje mniej "ściągający" smak.

Powyższy wywiad ukazał się na stronach Sommelier.it, zarządzanej przez AIS czyli Stowarzyszenie Sommelierów Włoskich. A do powyższego wywiadu dodatkowo pojawił się komentarz Mario Crosty (którego pozwolenie na publikację poniższego tłumaczenia właśnie uzyskałem):

Tomek Prange-Barczyński (redaktor naczelny Magazynu Wino) nazwał Elę „nauczycielką Franciacorty”.
Rzeczywiście właśnie od tego zaczęła i włożyła wielki wysiłek, by otworzyć przed producentami z
Franciacorta odpowiednie drzwi. Niech nie myślą, że wystarczy sama marka, by mieć kolejkę klientów
na kolanach błagających o kolejne butelki. Trzeba włożyć w to mnóstwo wysiłku, gdyż na świecie jest
ogromna konkurencja wśród win musujących. Ela napisała o winie Cava (podobnie jak ja w zeszlym
roku na tej stronie), które można kupić w różnych cenach, ale poczynając od 3 euro (za tyle kupiłem je w
Tesco). Możnaby też wspomnieć o oryginalnym szampanie, który także osiąga różne ceny, ale można
go zdobyć w Auchan już za 15 euro. Nie mówiąc o winach Sekt z Niemiec, Czech, Słowacji czy też
Igristoje z Litwy (gdzie firma Bosca wybudowała naprawdę dużą fabrykę), za około 3 euro. Jak dotąd
mówimy ciągle o winach, czyli o sfermentowanym moszczu gronowym, w którym naturalnie tworzą się
bąbelki. Ale czy sądzicie ze na wschodzie jest tylko to? Nie. Są jeszcze dziesiątki milionów butelek wody
zmieszanej z bułgarskim czy rumuńskim moszczem w koncentracie, przechowywanych przez 21 giorni i
sztucznie nasycanych dwutlenkiem węgla w procesie, który opisałem na Enotime; prawdziwe świństwo,
które rujnuje wątrobę i zostawia gorzkawy posmak w ustach, sprzedawane za mniej niż 1,25 euro.
Dziesiątki milionów butelek. Ela musi podjąć walkę z tym wszystkim: z produktami dobrej jakości w
lepszej cenie niż Franciacorta oraz ze świństwami, które trują ludzi i rynek winiarski. Dlatego, jeżeli
któryś z producentów Franciacorty nie przestanie kaprysić i zachowywać się jak słoń w składzie
porcelany, przysparzając Eli nowych kłopotów swoją mentalnością objazdowych handlarzy, którzy wciąż
istnieją nawet w nowoczesnej uprzemysłowionej Franciacorta, trudno będzie odnieść sukces temu
gatunkowi wina, który, by wygrać, musi wykazać się nie tylko jakością, ale także kompleksową obsługą
klienta, poczynając od tego, by w ogóle realizować otrzymane zamówienia… Tak, nie ma się co śmiać!
Zdarza się i dziś, że jakaś winnica wysyła próbki, oferuje swoje produkty, a nawet otrzymuje na nie
zamówienie, a jednak… nie realizuje go. Muszę przy tym dodać, że zamawiający z góry płaci akcyzę, a
przy przekraczaniu polskiej granicy musi opłacić również cło. Przytoczyłem tylko grzech nie ujawniając
grzesznika, jako że jest on na tyle znany, że każdy czytelnik Vinoalvino byłby zszokowany takim jego
zachowaniem, kiedy nie dotrzymuje się słowa i rujnuje reputację lokalnego przedstawiciela.
Niewiarygodne, a jednak zdarza się. Jeśli chcemy międzynarodowego sukcesu czas skończyć z
zachowaniami wprost ze średniowiecznego krowiego targu w Rovato!

In bocca al lupo, Ela!

Napisane przez Mario Crosta, 11 czerwca 2010 o 07:34