SstarWines

To nie dopisałem po komentarzu Deo i po moim przyznaniu się do błędu (początkowo napisałem ograniczne) w poniższym komentarzu Mea Culpa. Tylko dlatego aby nie wprowadzać w błąd. W końcu nie każdy doczyta takie nudy do komentarzy, które jak widać po wpisie Winerscha, mogą być lepsze od tekstu To chyba jednak ja jestem Jarząbek

Mea culpa! Chodziło mi o to, co Deo wysłowił, że winorośl z łupków, ani innych gleb nie czerpie żadnych substancji aromatycznych. Sorry!

Szanowna Derekcjo!
Przeczytałem w tekście Sz. D. następujący fragment:
"Nadmienić trzeba, że Sławek uważa, co wydaje się dość rozsądne, że winorośl jedynie substancje organiczne czerpie z podłoża i tyle."
Moim zdaniem Sławek jest zbyt rozsądnym gościem, aby opowiadać takie rzeczy. Wręcz jestem skłonny się założyć o dobrą flaszkę, że Sławek twierdzi coś wręcz przeciwnego: że rośliny czerpią z podłoża wyłącznie substancje NIEORGANICZNE, czyli przede wszystkim wodę, a ponadto tzw. sole mineralne, czyli de facto różne jony nieorganiczne. Natomiast NIE CZERPIĄ (dalej mówię, co moim zdaniem powiedziałby Sławek) substancji organicznych, a już nigdy w życiu tych, które za aromat wina odpowiadają. Mam też wrażenie, że Sz. D. zbyt poważnie traktuje wypowiedzi Ewy Wieleżyńskiej. No i dlaczego się Derekcja przyczepiła do tej mineralności: a o cytrusowych garbnikach albo chlorofilowym finiszu podyskutować było nie łaska?

Szepsy wybrany winiarzem roku został przez Magazyn Wino. Ciekawe reperkusje na Forum Magazynu Wino z udziałem Piotra:
http://magazynwino.pl/index.php?c=forum&m=watek&p=335

MullyGrubber czyli o trudnej sztuce gry w krykieta:
http://www.sstarwines.pl/wino11517

No I don't.
Do you speak English?
Yes I do!

To zeolit (zeolite z ang.), a nie żaden kseolit. Zeolit jak zeta;) Ten minerał glinokrzemianowy należy do gromady krzemianów. Dla miłośników terroir i glacjologów taki oto pdf.

Ale dlaczego samorodek? Istvan w winnicy urodzony, szkolony też w winnicy. Całe życie w winnicy! Gwiazda zaczęła powstawać już za peerelu. Jeśli już samo-, to samotok. Tokajska eszencia.

No bo przecież nie przed;) Otwartym tekstem trzeba powiedzieć, że poszliśmy na degustację do Vinoteki 13, z zachłanności pewno. Małe co nieco też kupiliśmy i miłą Panią ze sklepu na naszą imprę zaprosiliśmy. Po drodze z Hotelu Monopol (bez podtekstów) mijaliśmy w oddali sklep Wina i Specjały oraz lokal Impressa, który z galerią z Miro i Chagallem sąsiaduje. Sztuka wysoka, czy sztuka mięsa? Oto jest pytanie! A obydwie sztuki grają na Krupniczej. Dotarliśmy w końcu do Vincenta. Vincent gościnny jak zawsze, choć tym razem ani dni węgierskie (halesle), ani bułgarskie (borgacs) nas tu nie sprowadziły. Styl sufitu rzeczywiście czeski, przynajmniej w tej sali w Restauracji Vincent, w której biesiadowaliśmy. Zupełnie jak w najstarszej praskiej knajpie (kiedyś kawiarni) U Tri Pstrosu, czyli U Trzech Strusi. Menu było od dawna ustalone. Tu strusi nikt nie serwował, ale dla każdego znalazło się coś dobrego. Zupa? Trzy do wyboru, już nie pamiętam jakie ale borowikowa na pewno była. Przystawka z trzech się składała części, w trzech aktach jakoby, choć przecież nikt się nie rozbierał... przynajmniej jeszcze nie wtedy;) Patera z łososiem, wieprzem i wołem, zachwyt niemy, bo usta pełne;) No może bez przesady, ale złe mięsko nie było. Deser mega: sernik i szarlotka. Klasycznie. W szachy nauczyliśmy się wyjścia pionem z linii g, od razu o dwa pola, to dopiero konsternacja. Kupaż to miał być Sstar Wine Trois, ale MikPaw lepiej to wymawia:) Kolor uzyskaliśmy piękny, z rozcieńczonego Rondo, fioletowy, ktoś chciał nawet przez chleb przepuszczać, ale nie wiem czemu, może nuty grzanki, jakże pożądane? Smakowało nieco wodniście, wrrróć... znaczy mineralnie i potoczyście. O północy wytoczyliśmy, a może ktoś nam pomagał (batman? niemożliwe!), się z Vincenta. Prosto się trzymająć. Poszliśmy rzecz jasna na piwo, do Guinessa. A tam w TV Adamek obijał właśnie biednego McBride'a. Zobaczymy czy da radę Kliczce? No i symbolika dat. W zeszłym roku, tuż po imprezie, nad ranem spadł na nas jak grom z jasnego nieba smoleński dramat. W tym roku też w przeddzień rocznicy jakoś się zebraliśmy. Ech...

We Wrocławiu też świętowaliśmy urodziny, w Restauracji Vincent, zamiast w Impressie tym razem. Było dobrze.

W Decanterze pojawiają się takie epitety;) jak: raczej czerwone niż czarne owoce, np. czerwone porzeczka, trufle, liście, kwiaty: fiołki i róże, lukrecja, skóra.