SstarWines

Powinienem zauważyć, że Erik Christiansen nie działa w próżni, ma bowiem partnera biznesowego - Chrisa Kohlwesa.

Ja mam podobny problem z tymi winami. Jak dla mnie były zaskakująco smaczne i pijalne, przeczyły stereotypowi, który mam w głowie, zwłaszcza jeśli chodzi o Zinfandel. Chętnie bym takie wino czasami kupił, wypił, zabrał do rodziny na obiad. Może to nie jest w 100% mój typ, ale jednak były to wina bardzo solidnie zrobione. Tylko ceny są jakieś takie jak dla mnie "nieprzystające". Życzę pomysłowi z importem jak najlepiej, bo fajnie jest mieć wybór, fajnie jakby dało się też wybrać jakąś amerykańską butelkę jeśli najdzie nas na to ochota, ale mam jednak obawy, czy z w tych warunkach ekonomicznych ten import nie stanie się jednak bardzo niszową sprawą. To takie moje dywagacje, jestem laikiem. Wina mi smakowały, wieczór był bardzo miły, dziękuję wszystkim, a zwłaszcza Erikowi!

Kolejny winny wtorek to Syrah, propozycja Jongleura bodajże. Fajny pomysł. Różnie poszło. Niektórzy na Sycylię trafili, inni na Nową Zelandię, ja do Kolumbii, ale tej amerykańskiej, nie brytyjskiej: http://www.sstarwines.pl/wino3352 z odroczoną datą notki, w przyszłość wybiegając do piątku. Ktoś tradycyjne Hermitaga spróbował. Odnośniku znajdziecie luzem na SstarWines, dziś już ze trzy wpisałem, reszta jutro, stopniowo, aby nie zalać wtorkiem SW.

W gazetce reklamowej Where in Rocky Mountains o winach też piszą. Na 155 stronie przy okazji Jasper Hot Shops, nie Springs, bo źródła spopularyzowały Banff raczej. Ci co je odkryli ogrodzili teren, przyjechały władze i własny płot postawiły, każdy kasując chętnych do kąpieli rzecz jasna. No dobrze o winach miało być a nie o SPA. Tak więc twierdzą, że kanadyjskie wina idą w parze z górską podróżą, czego nie potwierdzam. Pierwsze piwo wypacałem w drodze do Lake Agnes, drugie w drodze do Lake Louise, ale to może dlatego, że to piwa były, a nie wina DJ (didżej?) Bowen z Jasper Liquor Store and Wine Cellar rekomenduje. Osoyoos Lake w British Columbia i wina z tamtych stron, o Gruaud Larose i ich inwestycji w tamtych stronach już pisałem, ambitne i drogie bordoszczaki tam trzepią, ale nie tylko oni, popularne to miejsce się stało, oczywiście w okolicy Okanagan Valley. Z tamtych stron Nk'Mip Cellars - pierwsza winnica aborygeńska jeśli chodzi o właścicieli jak i pracowników. W 2010 zmietli osiem nagród na New World International Wine Competition, pisałem o ich Chardonnay, poważna sprawa. Także z Okanagan Valley Sandhill Estates - połączenie ponoć terroir, pierwiastka ludzkiego, mikroklimatu, tak to zwykle piszą, ale Merlota zrobić potrafią, muszę przyznać. W Canadian Wine Awards wzięli pierwsze miejsce w białych i czerwonych, jako najlepsza winnica/winiarnia. W końcu z Ontario w okolicy Niagary, Wayne Gretzky (pamiętacie tego sławnego hokeistę? teraz Rooney żondzi!) odpalił swoją winiarnię i winnicę, część kasy z win idzie na młodych, a biednych hokeistów. Brawo Wayne!

Ktema Porto Karras. Podtytuł na butelce: "wino białe wytrawne z winogron pochodzących z upraw biologicznych". Mieszanka Sauvignon Blanc, Ugni Blanc, Rodite i Atheri. Nie moje barany, choc wiem, że są tacy, którym podejdzie. Suche (sic) i ostre.

La Antigua Cabana, Provenza 354
- tania i poprawna cerveceria-brasseria, bez uniesień, najeść się można, po drugiej stronie ulicy ekskluzywny lokal z owocami morza, na szlaku śladami Gaudiego

Salamanca, Almirante Cervera 34
- z widokiem na morze jak się człowiek z krzesła podniesie, szybko i turystycznie, poprawnie, ale można oczekiwać więcej za tą cenę, próbowali nas skroić na wino

La Cassola, Carrer de Sant Sever 3
- nasze odkrycie, rodzinna knajpka w Barri Gotic, więcej tam takich, ale szukać trzeba w zaułkach, dobre mięso, tanie wino i jedzenie, dość tanio, sympatycznie

Orio, Carrer de Ferran 38
- nowoczesny tapas bar, euskal taberna, smaczne małe co nieco, a la carte można łączyć z tapas barem, co zrobiliśmy, wysokie krzesła - nie posiedzisz za długo

Riad de Galicia, Lleida 7
- zadęty nieco lokal, wersja eksklusiv, na owoce morza duże parcie, nie wszystko takie super jakby patrzyć na ceny, fajne sery z winami, dopasowane jak trza

la Canota, Lleida 7
- sąsiad powyższego, przepyszną cielęcinę i inne mięsiwa serwują, przaśniej i smaczniej, warto ich odwiedzić choć nie jest tak całkiem darmo, polecam gorąco

Tickets
- Ferrano Adria to sobie wymyślił, serwują tapas, jak jambon iberico to reserva, nowocześnie i pośpiesznie, na trzy miesiące rezerwacje, można się jakoś wkręcić

Żeście odpadali jak te ulęgałki do ściany? Ja poleciałem osiem metrów, ale wstyd przyznać na ściance wspinaczkowej. Mój przyjaciel poleciał nieco dalej w Tatrach w okolicy Morskiego Oka, ale trzeci hak utrzymał go, gdy dwa poprzednie wyleciały, to gdzieś w okolicy Żabich było, krucho tam. Wcześniej coś na Kazalnicy robił, ogólnie kumaty raczej był. Potem jakoś przestał się wspinać. GP też chyba wspinaczkowej przygody zaznał, o Eigerze coś wspominał, znaczy do ściany podszedł;-)

Producent Corton Charlemagne to Domaine Bertagna.

Przeszedłem od Granatów do Zawratu ale jak pisałem o mały włos tam nie zginąłem. Oba kamienie jakich się trzymałem wyrwały się w tym samym momencie i odpadłem od ściany, kolega który szedł za mną przytrzymał mnie odruchowo (leciałem mu na głowę i zdołałem się ponownie złapać skały. Niemiło to wspominam. Miałem wtedy 14 lat i byłem bodaj trzeci raz w Tatrach. Ten kolega z resztą miał wtedy równie nieprzyjemną przygodę (był w Tatrach pierwszy raz), ześliznął się ze skały i wisiał rękami trzymając się łańcucha, nie miał siły się podciągnąć, jakieś starsze małżeństwo mu pomogło dając cenne instrukcje. Ogólnie była masakra i wielka nieodpowiedzialność z naszej strony.

Byłem tam i ja za młodu, ledwie z życiem uszedłem. Słaby ze mnie górołaz.

Zacytuję wypowiedź Rurale z historycznego (czy pierwszego?) wpisu http://www.sstarwines.pl/wino6249 : Skala szaleństwa tego człowieka jest dla mnie niepojęta. Wciąż nie bardzo mogę zrozumieć jakie jest racjonalne wytłumaczenie tego, że monsieur Philippe siedzi w tej swojej suterenie na Wilczej i sprzedaje wina bio. Sądziłem, że na takie wybryki stać raczej zamożne społeczeństwa, konsumentów, w swej masie, wybrednych, znudzonych. Oczekujące wciąż nowych podniet, niespodzianek. Wiadomo nie od dziś, że polska średnia, daleka jest od takich wzorów. Tymczasem nasz drogi pan Givenchy trwa w tych swoich okopach i cały czas zaskakuje swoimi wyborami. Nie wiem, może ma miliony na koncie, ale miał widzenie i coś kazało pojawić w stolicy Rzplitej, żeby głosić manifest biodynamiczny. A może ma wyrzuty sumienia, bo jego dziadek nie chciał brać udziału w drole de guerre, tylko założył marynarkę, kupił paczkę gauloise'ów i poszedł do bistro napić się z kumplami. Naprawdę nie wiem. Faktem, natomiast jest, że pozostaje jedną z najdziwniejszych i intrygujących postaci zajmujących się winem na równinie mazowieckiej...@Givenchy